Stilstaan is ook bewegen

Het einde van de Lock down is in zicht! Nog even volhouden en we kunnen weer doen en laten wat we willen, maar vooral wanneer we dat willen. Toch nog even terugkijken. Ik weet nog dat ik mij prompt niet meer vrij voelde bij het ontwaken op de eerste dag van de Lock down. Niet omdat ik nergens naar toe kon gaan, maar omdat ik mij geen raad wist met de tijd die het me zou opleveren! Nu ik gedwongen werd om te stoppen met dingen “doen” die blijkbaar heel nodig en essentieel zijn, was ik opeens volledig teruggeworpen op mijzelf. En zat ik met de vraag: “wat moet ik nu?”

Van alles had ik verzonnen wat ik wel zou kunnen doen; lezen, studeren, kerstkaarten schrijven, allerlei dingen uitzoeken die ik had geparkeerd tot wanneer ik daar de tijd voor zou hebben. Nu dat moment plots aangebroken was, wist ik gewoon niet waar ik beginnen moest. Het voelde zelfs zinloos om te beginnen!

We zijn helemaal niet meer gewend om alle aandacht bij onszelf te houden. Afleiding is immers overal om ons heen. Maar nu maken we niets mee, en worden we ook minder geappt of gebeld om een avontuur te delen. We hebben geen afleiding meer en weten we niet hoe we daarmee om moeten gaan.

Dit is eigenlijk het moment om even echt stil te staan bij jezelf. Of zoals iemand het omschreef: “Op zoek gaan naar het hart van wat telt”. Wat is het dat echt telt? Wat maakt iets nu eigenlijk belangrijk en waarom willen we zo graag terug naar hoe alles was? De drukte, het gejaagde en het elkaar kunnen vertellen dat je nog zoveel moet doen en dat je, zoals altijd, tijd te kort komt en ernaar verlangt eens rustig op de bank te zitten, een puzzel te maken of even helemaal niets! Herkenbaar? Ik voel mij nu onrustig omdat het rustig is! Het bewustzijn groeit, of je dat nu leuk vindt of niet.

De mens is geen rationeel wezen. Verre van. Maar we denken het wel vaak. Bewust genieten van wat telt, is als water proberen vast te grijpen, las ik. Dat lukt dus niet zomaar. Toch kunnen we er wel bij stilstaan, het aandacht geven en precies dat is beweging.

Om stil te staan bij wat er gebeurt en wat het met me doet ben ik bijvoorbeeld vaker aan het wandelen. Schrijf ik dingen op die ik zie en waarover ik mij kan verwonderen in het moment.

Nu een vraag aan jou: Hoe blijf jij in beweging? Hoe ga jij om met de quarantaine grenzen en wat doet dat met je? Kijk je anders naar de wereld om je heen? Ik ben benieuwd en hoor het graag.